Door allerlei omstandigheden kan het je zomaar overkomen dat je eindigt zonder dak boven je hoofd. Door een verbroken relatie, woningnood, onbegrip en onduidelijke regeltjes.
Ze zijn werkzaam in de zorg of andere essentiële beroepen. We hebben ons de blaren op onze tong gepraat en
onze handen stuk geklapt voor werkers uit deze sectoren. Het waren de helden, maar toch: heb je pech,, dan sta je met lege handen.
Verborgen woningnood
Jacqueline woont eindelijk in haar huurhuis, maar dat is wel anders geweest. Tijdens haar studie in Amsterdam had Jacqueline daar een studentenwoning. Nadat ze de bevoegdheid Duits gehaald had, vond ze een baan als lerares aan een scholengemeenschap in de Noordkop. Omdat ze haar studentenwoning moest verlaten, ging ze terug naar haar ouders in één van de dorpen van Hollands Kroon. Een tijdelijke oplossing.
Jacqueline ging op zoek naar een passende woning. Een koopwoning zit er niet in. Het beginsalaris van een leerkracht is niet erg hoog en ze heeft een forse studieschuld. Dit alles maakt het moeilijk om een hypotheek te krijgen en het is dus zelfs onmogelijk om één van de goedkoopste huizen te kopen.
Daarom liet Jacqueline zich inschrijven voor een sociale huurwoning. Gezien haar inkomen kwam ze hiervoor in aanmerking. Maar de wachtlijst is lang. Na een jaar of drie kreeg ze te horen dat haar inkomen zo gestegen was, dat ze niet meer aanmerking kwam voor een sociale huurwoning. Betaalbare huurwoningen in de vrije sector zijn er nauwelijks.
Na overleg met haar werkgever is er een aanpassing gekomen in het aantal uren dat ze lesgeeft, waardoor haar inkomen zo werd dat ze op de wachtlijst kon blijven staan. Na zes jaar wachten kreeg ze eindelijk een woning toegewezen.
Het was fijn voor Jacqueline dat ze al die tijd jaar bij haar ouders kon wonen, maar niet ideaal en het betekende inschikken van beide kanten. Door vol te houden is Jacqueline niet dakloos geweest, maar het had ook zomaar anders kunnen zijn. Zij heeft geluk gehad.
Het lijkt allemaal niet zo schrijnend, maar dit is een duidelijk voorbeeld van de ‘verborgen’ woningnood. Het kan niet langer zo: er moeten veel meer betaalbare woningen bij komen!
Als de plannen van minister Ollongren doorgaan wordt het er in de toekomst niet beter op voor alleenstaanden. Verhoging van de huren maakt de situatie alleen maar slechter.
Commentaar Sylvia Buczynski
Uit bovenstaand verhaal kan je opmaken dat ‘scheef wonen’ wordt bevorderd. Door eerst haar inkomen omlaag te brengen komt Jacqueline in aanmerking voor een sociale huurwoning, maar zodra ze deze betrokken heeft, kan ze meteen weer meer gaan verdienen. Deze onwenselijke situatie wordt in de hand gewerkt door de regels en door het grote tekort aan betaalbare huur- en koopwoningen. De Partij van de Arbeid vindt dat veel meer gestuurd moet worden op het type woningen dat gebouwd wordt. In Hollands Kroon heeft het college (VVD, Senioren HK en CDA) dit steeds overgelaten aan de vrije markt, aan de projectontwikkelaars. Zelfs waar de gemeente de eigenaar was van vrijkomende grond (bijvoorbeeld voormalige basisschool ‘De Zwerm’ in Winkel) en zelf de regie had kunnen voeren, heeft men niet de kans gegrepen om te kiezen voor de groep die nu steeds buiten de boot valt.
Lees ook: Starters op de woningmarkt
Ruud de Vroome
Politiek en sociaal democratie is wat me met de paplepel is in gegoten. Dat heeft er toe geleid dat ik op 18 jarige leeftijd lid werd van de PvdA. In mijn jonge jaren was ik politiek actief. Dat is door werk en daarbij behorende verhuizingen een beetje in het slop geraakt. In die periode bleef
Meer over Ruud de Vroome
